"لخت" بشیم یا نشیم؟

اینکه عزای امام حسین (ع) بزرگترین رویداد مذهبی ما شیعیان هست، شکی نیست.
همیشه خیلی بحث و حاشیه پیرامون این سوگواری ما بوده. حاشیه ای هایی که بعضا خیلی سروصدا کرده اند.
حالا امسال هم قضیه ای پیش آمده که خیلی داره سروصدا میکنه. اما یه فرق داره. اون هم اینکه داره گره میخوره به ولایت مداری یا ضد ولایت بودن!!!
من نه رد میکنم و نه قبول.
اول هم بگم مرجع تقلید بنده حکم قطعی داده اند که نباید لخت شد.
و اگر خدا بخواهد هم تابع نظر ولی فقیه هستیم.
و اینکه کاری با اعلام نظر مداح ها و موضع گیری اون بزرگواران در این خصوص ندارم. ولی کلا اگر این کارشون تبعیت از ولایت هست، باید بر سر چشم گذاشت و ارج نهاد.
پس قضیه برای من حل شده هست.
اما خیلی نکته ها هست که در قالب چند سوال مطرح میکنم.
پاسخ دادن به اینها، خیلی پیزها رو روشن میکنه.
اولا اینکه مگر مقام معظم رهبری حکم صریح داده اند که اگر خلاف اون شد یعنی داره برخلاف نظر صریح رهبری عمل میشه؟؟!!
دوما این همه نظر دیگه رهبری در مورد شعائر مذهبی داده اند، در مورد متن مدیحه ها و قمه زنی و برخی آلات عزاداری و ...، چرا به اونها عمل نمیکنیم؟؟ چرا حرفی از اون ها نمی زنیم؟؟ به ضررمون میشه؟؟
سوما، همیشه انقدر برای حرف رهبری سینه چاک میشیم؟؟ همه ی حرف های رهبری رو انقدر قبول میکنیم و انجام میدیم؟؟ رهبری جدای از این صحبت، در مورد هیچ چیز دیگه نظری نداده اند؟؟ اگر به همه ی صحبت های رهبر گوش داده و عمل کرده بودیم، آیا الان وضع ما اینطور بود؟؟
یک مثال میزنم، رهبری در مورد ازدیاد نسل نظر صریح ندادند؟؟ چرا برای عمل به اون انقدر اما و اگر و بچه دار بشیم کارش چی میشه، تحصیلش چی میشه، معیشتش چی میشه و ... درآوردیم؟؟
چهارما اصلا درست فهمیدیم که رهبری در مورد برهنه نشدن در عزاداری چه فرموده اند؟؟ یا داریم برداشت های خودمون رو میگیم؟؟
اما نکته اصلی، در اینکه باید بدون چون و چرا به نظر رهبری عمل بشه هیچ شکی نیست.
اما به این عمل کردن یک اشکال وارد هست.
اون هم اینکه داریم به گونه ای عمل میکنیم که اگر به این نظر رهبری عمل بشه، همه ولایتمدار هستیم و اگر عمل نکردیم، ضد ولایت.
و اگر هیئتی که خیلی مشکل داره، مشکلاتی که مثلا دارن از صادق شیرازی تبعیت میکنن، حالا لخت نمیشن، به راحتی تبدیل شدن به ولایت مدار. سیل جمعیت هم هست که داره به سمت هیئت میره.!!!
انقدر دامن زده شده که حالا دعوا به سمت جناح های سیاسی و بازی های سیاسی کشیده شده.
برای نمونه این دو نظر رو که دونفر از بزرگان عالم سیاست منتشر کرده اند که در جواب هم هست رو براتون ارسال میکنم.
باز هم تاکید کنم نه رد میکنم و تایید و نه هیچ برداشت و نتیجه گیری میکنم.
فقط چند سوال مطرح شد که به اون ها جواب بدیم برامون خیلی چیزها مطرح میشه.
و این دو نظر برای شاهد مثال.
همین
نظر اول
مسئله‌ای به نام «ترکِ برهنگی»
برادران منت بر سر اسلام و مسلمین گذاشته‌اند که «برهنه» نمی‌شوند هنگام سینه‌زنی! لطف فرموده‌اند؛ ایثار کرده‌اند که از «حق»شان گذشته‌اند و از آنچه دوست دارند چشم پوشیده اند... به خاطر چه؟ فقط به خاطر احترام به نظر شخصی رهبر و نه هیچ‌چیز دیگر!

آقایان دارند از کوپن «ولایت‌پذیری» خرج می‌کنند برای این ترک عادتشان. فکر کرده‌اند که تبعیت از ولی‌فقیه یعنی همین چیزها؛ یعنی مثلاً قرار بود برهنه سینه بزنند ولی به خاطر رهبری، برهنه نمی‌شوند! جوری هیاهو کرده‌اند، انگار که هیچ منطقی پشت سر این نظر رهبری نیست و قصه فقط قصه‌ی «دل»رهبری است؛ چون ایشان «دل»شان خواسته که آقایان برهنه نشوند و این‌ها هم «دل»شان نیامده که دل رهبری را بشکنند، پا روی دلشان گذاشته‌اند! یکی‌شان خطاب به عزاداران هیئتش گفته: «با پیراهن سینه بزنید تا مشخص شود سینه‌زن حسین اسیر هوای نفس خود نیست و ازآنچه دوست دارد به‌راحتی و برای انجام تکلیفش می‌گذرد»! عجب احساس تکلیفی! عجب درک موقعیتی! غوغا کرده‌اند با این غلبه بر هوای نفسشان!

چنان از «برهنه»شدن حرف می‌زنند که گویی فضیلت بزرگی را مجبور به ترک شده‌اند
................................
نظر دوم
(نقد یادداشت قبل)
بازهم گلی به جمال سینه زنان!
باز هم دم همین سینه زنا گرم که به هر نیتی آنچه را که دوست داشتند و شاید از نگاه ما چیز مهمی نبوده به خاطر دل رهبر کنار گذاشتند، البته که دوست داشتنیهای افراد با هم فرق میکند، در نگاه سینه زنها، دعواهای سیاسی و قدرت طلبیها پشیزی ارزش ندارد و آنها هم متعجبند که چرا بزرگان جناحهای مهم کشور این دعواهای کودکانه و بی ارزش را به خاطر دل رهبر کنار نمیگذارند، اهانتهایشان را به هم و خیانتکار نامیدن یکدیگر که قطعا رهبر قلبا و لسانا آن را نمی پسندند ترک نمیکنند. کاش مجلسیان و دولتیان و اصحاب قلمهای سیاسی هم لباس حرف رهبری را به تن میکردند و برهنه در این میدان کارزار نمیکردند. اگر بابت این پوششان منتی هم بر سر ما بگذارند یقین بدانند که منت پذیریم!